BİR ÖĞRETMENLER GÜNÜ POLEMİĞİ DAHA

 
 Hiç bir öğretmen, öğrencisine sokakta mendil sattırmaz. Öğrencisine, ergenlik çağına geldin okulu bırak hemen evlendirelim seni demez. Veya bugün misafirlerim gelecek ayak altında dolaşma demez. Ama en önemlisi hiç bir öğretmen , öğrencisini camii avlusuna bırakmaz. Daha canicesini mi söyleyeyim? Başını taşla ezip , çöp kutusuna atmaz. Ama bazı anne babalar bunları yapar. Şaşırmayın, ilk defa duyuyormuş gibi de yapmayın.
    Bunları neden mi yazıyorum? Bir polemiklerle dolu öğretmenler gününe daha hoş geldiniz de ondan. Toplumun geri kalmışlığının faturasının siyasiler ya da bazı kendini bilmezler tarafından öğretmenlere yüklenmesine ses çıkarınca bakalım ne tepkiler alacağım?
      Öğretmenle günde en fazla 6 saat birlikte olan çocuğun evde 18 saat geçirdiğini basit bir çıkarma işlemi ile herkes anlayabilir. Canını dişine takıp , gece gündüz yavrusunun geleceği için çabalayan nice anne babalar var. Onların önünde her daim saygıyla eğilir öğretmen. Bir de 'Okuyup ne olacak, ben senin kadar okumadım ama senden çok kazanıyorum' diyen fikir fakiri kimseler de var.
     Benim öğrencilik hayatımda  çok sevdiğim, model aldığım öğretmenlerim oldu. Bir de hiç dinlemek istemediğim, kanımın ısınamadığı öğretmenlerim de oldu. İyi ki oldu. Aradan yıllar geçti. Ben de sonunda eğitim ailesinin bir üyesi oldum. Ve benim, annesinin şiddetinden okula sığınan öğrencilerim oldu. Ayakkabısını ellerimle bağladığım, terini sildiğim, çay simit yediğim öğrencilerim oldu. Yeri geldi anne babalarla tartıştım. Sebep mi? Çocuklarını ihmal ettikleri için. Eve gelince öğrencilerini düşünmeyen hiç bir öğretmen yoktur. Ayağı ya da kolu kırık halde öğrencilerini ihmal etmeyen öğretmen arkadaşlarım da var benim.. Çocuğu ateşler içinde kreşte ya da bakıcıdayken sınıfında öğrencilerinin terini kontrol eden binlerce öğretmenim var.
     Artık başarısızlıklarımızın sorumluluğunu başkalarına yüklemeyelim. Hatalarımızı tekrar etmememizin  tek yolu kendi payımıza düşen hisseyi almaktır.
          Aile ve öğretmenin  karşı karşıya değil omuz omuza olduğu günler dilerim...