Çocuk Olmak Çok Zor

 
       Keşke hep çocuk kalsak. Koşsak, zıplasak, terli terli su içmenin keyfine varsak. Tek derdimiz , ıspanak yemeği olsa. Yüksek sesle gülmek, ağlamak , konuşmak en çok bize yakışsa. Fatura, iş, güç, yemek, ütü gibi sorumluluklarımız olmasa. Ne güzel olurdu değil mi?

          İnsanoğlu tuhaf varlık vesselam. Hem yüzünü ileriye döner, hem aklı geçmişte kalır. Hızla büyüme merdivenlerini tırmandığımıza pişman oluruz çoğu zaman. Dünyanın özgür ruhlu , çılgın hayalperestleri çocuklara hayran olmamak elde değil elbette. Bize göre onların hayatı mutluluk doludur. Acaba, gerçekten böyle mi? Çocuk olmak o kadar da kolay mı?
       
           Sınav sistemi denen canavarın kollarına küçük yaşlarda atılmak, gün ağarmadan okul yollarına düşmek, memnuniyetsiz ebeveyinlerle uğraşmak, çıldıran dünyanın kötüleriyle baş etmek için paranoyakça yetiştirilmek kolay  mı peki?  Okul dönemiyle birlikte başlıyor aslında çocukluk pembesinin griye çalması. Omuzlardaki ağır çantalar bir süre sonra hem bedenleri hem ruhları yoruyor.  Minik parmaklar test çözmeyi, en yakın arkadaşıyla rekabet etmeyi öğreniyor okul çağında artık.

          Okullar dünyanın en muhteşem varlıkları olan çocuklar için halbuki.  Yasaklar,  kurallar, sınavlar,  bitmek bilmeyen rekabetler çocuk olmayı ne de çok zor hale getiriyor. Anne babalar için çalışkan ve başarılı çocuk gurur duyulacak çocuktur.  Gerçekten böyle nasıl düşünebilir insan.  Evladının aldığı her nefeste gurur duymalı insan.  Çocuk sevgisi ne zamandan beri  şartlı,  kurallı oldu.

         Şimdi sorarım size:
         Çocukların hayalgücü dört şıkka sığar mı acaba?

Yorumlar

  1. Elbette sığmıyor.. ama sığsın diye herşeyi yapıyoruz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yapmasak keşke, ama eleştirip şikayetçi olduğumuz şeyleri bile bile uygulamasak. Ama düzene uymak adına çocukların en kıymetli zamanlarını çalıyoruz malesef...

      Sil

Yorum Gönder