ANNEMATİKLER

           

     Anne olmayı tarif etmeye kelimeler yetmez elbette. Anneler, vefalıdır, çalışkandır, üretkendir, yaratıcıdır, cefakardır, sırtına vur lokmasını al , o derecedir  hani. Ama herşeyin bir sınırı olduğu gibi anneliğin de bir sınırı olmalıdır bana göre.

            Teknoloji ve sosyal medyanın bize en son armağanı Annematikler.  Annematik diyorum, çünkü benim gibi iki gömlek ütüledikten sonra tık nefes kalmıyorlar. Sürekli taze meyve suyu sıkıyor, konserve yapıyor, süt piyasasını araştırıyorlar,. Evlerine hazır hiç bir ürün girmiyor. Hazır ürün kullanan anneleri de 'Aaaaağğğğhh' diyerekten kınıyorlar. Tamam, tüm bunları yapmak için gerekli olan vaktin ve enerjin olabilir ama 'hazır meyve suyu, bisküvi, süt falan filan kullanırsan pek matah bir anne değilsindir' tarzı yaklaşımlar beni fena bayıyor.  Kağıt mutfak havlusunda kullanılan beyazlatıcı bile bir anda tartışma konusu oluyor, gerisini varın siz düşünün.

            Annematik olmanın bir diğer önemli unsuru ise, her yaptıkları iş sadece çocukları için olmalıdır. Okudukları kitaplar da sadece çocuk gelişimi üzerinedir. Yani Annematikler, saçımı süpürge ettim modelinin modernize olmuş halidir.  Kendileri ile ilgili fazla bilgi vermezler. Tek istekleri vardır. O da örnek anne olmak. Ama benim için değil, açık söylemek gerekirse.

            Çocuklar sürekli bir öğrenme  faaliyeti içinde olmalıdır bir de. Boş boş oturup çizgi film izlemek de neymiş. Anneleri onlar için sürekli çaktırmadan eğitici oyunlar oynatır. Çünkü dış dünyada beyin yiyen  canavarlar yaşıyor, çocuklara  hayatta kalma eğitimi küçük yaştan itibaren verilmelidir. Eğitici oyun arayışında olmak elbette olumsuz bir durum değil, ama bu durum bile ciddi abartılmış durumda.

             Annelik ne zamanda beri bu kadar kasan bir durum oldu. Saf sevginin en güzel hali  olan annelik nasıl böyle post modern askeri bir kamp komutanlığına dönüştü. Tamam dünyamızda yeterince toksit madde var. Eğitim sistemimiz zaten iptal olmuş durumda. Ama tedbirli ve temkinli olmak adına abartıdan da kaçmak gerekli. Sürekli vitamin ve bilgi yüklemesi yaparak çocuk yetiştirmek ne kadar sağlıklı, bu da tartışılır.

             Gerek evimde gerekse okulumda sürekli çocuklarla birlikteyim. Açık konuşmam gerekirse çocuklara koladan, cipsten daha fazla annelerin evhamlı halleri zarar veriyor. Mevzu bahis annelik değil, çocuklu hayat olmalı bana göre.

            Herkesin anneliği elbette kendine. Ama kendi kendini de örnek anne ilan etme inadı neden? Örnek , harika, kusursuz anne yoktur. Ben olmaya çalışmıyorum en azından. Elbette çocuklarımı iyi şartlarda yetiştirmeye çalışıyorum. Ama her attıkları adımda beyin gelişimlerini desteklemek gibi de dertlerim yok. Kendimi de onları da ertelemeden, detaylara  takılmadan yaşamak istiyorum.

Sağduyulu, sevgi dolu ve çocuk ruhlu annelerin gözlerinden öperim.

Görsel : http://www.pinterest.com/pin/193162271492232663/