Uzun zaman sonra kar kapımızı çaldı. Geçen senelerden bu yana kar Samsun'da yüzünü bir gösterir sonra hemen kaçırırdı. Şimdi ise bir geldi pir geldi. Okulların kar tatili kararı ile binlerce çocuğun sevinç çığlıkları bembeyaz sokakları çınlattı. Ben ilk gün kar tatili haberini yolda aldım. İşte tam o sırada kar atlas bir yorgan gibi etrafımı sarmaya başlamıştı. Hemen sarıldım telefonumun kamerasına. Canım Atatürk heykelinin önünde insanlar benim gibi telefonlarıyla poz yakalama derdindeydi. Kar sevinci insanlarda o kadar çoktu ki, soğuğa rağmen bu anı ölümsüzleştirme telaşında olan insanları görmek hoşuma da gitti doğrusu.
Karın beyazlığına, dansına her ne kadar hayran olsak da, kirli bir yüzü olduğunu da hatırlamak üzücüdür aslında. Yardıma muhtaç insanlara karşı daha duyarlı olmamız gereken bu günlerde sorumluluklarımızı da unutmamak lazım. Tabii minik dostlarımızı da lütfen unutmayalım. Onlar için kapımızın önüne yiyecek koymak, ihtiyaç halinde hayvan barınaklarıyla iletişime geçmek bir çok canı kurtaracaktır. Hayvan barınaklarının telefon ve adres bilgileri için tık lütfen.
Şu anda evde iki oğlumla hasret gideriyorum. Kimi zaman didişiyor kimi zaman koklaşıyoruz. Kar eşliğinde sevinip, zıplıyoruz. Mutlu kar anıları yaşatmak için onlara her türlü çabayı sarf ediyorum. Ki onlarda kendi çocuklarına mutlu kar anıları yaşatabilsinler diye...
 |
Yorumlar
Yorum Gönder