SORUMLULUK VE ÇOCUK

Bir çok anne baba çocuklarının sorumluluk sahibi olmadığından şikâyetçidir.  Çok da zamanında yapılmayan ya da hatırlanmayan ödevlerden şikâyetçidir ebeveynler. Ancak benim çocuğum neden bu kadar sorumsuz diye hayıflanmak, hem anne babanın kendine olan güvenini hem de çocuklarına olan güvenini yıpratıcı bir düşüncedir. Çocuk için sorumluluk eğitimi çok küçük yaşlarda başlar. Sadece ders başarısı önemli, başka hiç bir şeyle ilgilenmesin tarzı bir yaklaşım, çocuğun sorumluluk duygusunu köreltecektir,

                Sorumluluk duygusu, kendi başına bir şeyler başardıktan sonra alınan hazdır. İşi kendi başarmalı ve sonucundaki haklı gururu kendi yaşamalıdır. Oyuncağına ulaşmak için emekleyen bebeğin eline o yorulmasın diye oyuncağı veren anne babayı zor bir ergenlik dönemi bekliyordur büyük olasılıkla; çocuğun üst başı kirlenmesin,  yemek etrafa dökülmesin diye evladının eline çatal kaşık veremeyen nice anne babalar vardır, onların da işi ileride şimdikinden daha zor olacaktır,

                Bebeğin kendini ve çevresini keşfetmesiyle sorumluluk becerisi kazandırılmalı. İstediği oyuncağa ulaştığında, sevinç çığlıkları atması, mutluluk içinde yemeğini kendi başına yemeye çalışması, tek başına huzur içinde uyuyabilmesi sorumluluk duygusunu güçlendiren ilk basamaklardır.

                Küçük yaşlarda öz bakımıyla ilgili sorumluluklar verilmelidir. Ellerini yıkamak, dişlerini fırçalamak, tuvalet eğitimi… gibi. Böylelikle çocuk kendi sorumluluğunu almaya başlayacaktır. Ama elbette ki   gelişim dönemlerine göre sorumluluklar verilmeli. 6 aylık bebekten tuvalet eğitimi bekleyemezsiniz ya da 3 yaşındaki bir çocuktan tırnaklarını kesmesini.

                Okul çağı çocuğunda da ödevleri, tekrarları konusunda aileler hatırlatıcı olmalı. Onun yerine çanta düzenlendiğinde, ödevler yapıldığında iyilik yapmamış olur aslında anne baba. Büyüdükçe, evdeki sorumluluklarda paralel olarak artırılabilir, Çöpü çıkarma, sofrayı toplamaya yardım etmek, salatayı yapmak gibi. Ama ebeveynler bu konuda özendirici ve örnek olmalıdır. Sert ve katı bir üslupla çocuğa emir verilmemeli.  Yardım ettiğinde işinin kolaylaştığı ve mutlu olduğunu söyleyen anne babalara çocukların ve gençlerin yaklaşımı daha olumlu olacaktır.

                Sorumluluk sahibi olmasını istediğimiz çocuklarımıza sorumlulukla yaklaştığımızda, mükemmeliyetçiliği bir kenara bırakıp, korkularımızdan sıyrıldığımızda , onlara güvendiğimizde ,gerçek bir aile olmanın keyfine varabiliriz.

Esra ATEŞ AKIN

PSİKOLOJİK DANIŞMAN