Hepimiz zaman zaman yalnız kalmak isteriz halbuki. Daha doğrusu bu bir ihtiyaçtır. Karar alma, dinlenme, düşünme , plan yapma ve benzeri durumlarda kişinin yalnız kalmayı istemesi çok doğal bir durumdur. Ancak bunu ergenliğe adım atmış çocuk ifade ettiği zaman ebeveynlerin kafasında genellikle kara bulutlar anında toplaşmaya başlar." Okulda kavga mı etti acaba? Sınavdan düşük not mu aldı? Hasta mı? Beni artık sevmiyor mu?" gibi kaygı dolu cümleler hem anne babanın hem de ev ortamının tansiyonunu yükseltir. Kendi kendine kalmak yalnızlık olarak algılanmamalı. "Çocuğum odasına çekiliyor, evde kimseyle konuşmuyor" tarzında cümleler anne babanın kaygısını açıkça ifade eder. Ancak kaygı kaygıyı doğurur, bunu da unutmamak gerek.
Ergenlik dönemiyle birlikte yeni bir bedene sahip olmaya başlayan genç, kendini hem fiziksel hem de duygusal anlamda tanıma aşamasındadır. Odasında yalnız kalmayı istemesi, evdekilerle eskisi kadar fazla etkileşime girmeyi tercih etmemesi bu anlamda en doğal hakkıdır. Artık kendisine, sınırlarına daha fazla saygı duyulmasını beklemesi ergenliğin doğal ritmidir. Bu arada ebeveynler ,"Bizim zamanımızda...." kalıbında cümleleri sık kuruyorsa gencin iç dünyasına daha fazla kapanmasına yol açabilir.
Ergenlik dönemi, anne baba ve çocuk arasındaki duygusal göbek bağının kopmaya başladığı dönemdir. Duygusal ve sosyal olarak anne baba öncelikli değildir. Artık kozadan kelebek çıkma vakti gelmiştir. Bu süreçte gence güven duyabileceği bir ortam yaratmak ve destekleyici bir tutum sergilemek kozanın zarar görmemesini sağlayacaktır.
Kaygı yüklü bulutlardan uzak günler dilerim...
Bir ergen ve ergen adayım var evde:)) Hepimize kolay gelsin:)
YanıtlaSil