Tecrübeli Anneler Şaka Yapıyor Olmalıydı

         
            "Çocuklar büyüdükçe dertleri de büyür" diyenlere içten içe ne kadar kızdığımı itiraf ediyorum. Gece uykusuz saatlerinde  çıkmak bilmeyen dişler ve  gaz sancıları içinde  kendimi kaybetmişken daha kötü nasıl olabilirdim. Büyüdüklerine üzülmeliyi miydim, ben deli miyimdim?  Kusan, ağlayan, bezini haşince dolduran, kolay memnun olmayan  bu  insan yavrularının sağlıklı ve güvenli bir biçimde büyümesi için tüm fedakarlıkları yaparken ne demekti  "Bugünleri çok ararsın". Tecrübeli anneler tarafından şahsımı delirtmek için düzenlenmiş gaddar bir şaka olmalıydı diye düşünmeye başlamıştım hatta. 
          
            Böyle olmamalıydı. En zor anlarımda hayallerim yıkılmamalıydı. Çocuklar büyüyünce her şey toz pembe olmalıydı. Umut, ne güzel şeydin sen. Ama zamanla fark ettim ki, çocuk milletinin büyüme süresi sonsuza kadar uzayıp gidiyordu. Dişi çıkınca tamam derken, tuvalet eğitimi sınavı karşıma çıkıyordu. Sonrasında konuşma sancıları, akabinde okul öncesi. Sonra da okul maratonu. Bitişik , eğik el yazısını hallettik mi tamam diyordum. Kendimi kandırıyormuşum. Daha sırada örüntüler, dikdörtgensel alanlar varmış. 
             
            Büyük 5.  , küçük de 3. sınıfa gidiyor şu anda. Her ikisinde de fütursuzca bir büyüme sevdası. Onlar büyüme heyecanıyla palazlanırken bende de kaygılar tavan yapıyor haliyle. Bunun lise giriş sınavı, not ortalaması, gönül yarası, kapıyı çarpıp çıkması, sivilce basması var. E sonra ne olacak. Ben de tecrübeli diğer anneler gibi kollarımı göğüs hizamda kavuşturup , gözlerimi yarı süzerek yeni bebeği olan genç annelere " Bu günler iyi günlerin, nıhahahaaa" mı diyeceğim.Çocukların istikbaline duyduğum kaygıların ve akşam yaptığımız tartışmanın acısını çiçeği burnunda anneden mi çıkaracağım? Korkulur bizden. 

           Hayat ne garip. Hızla büyüsünler diye canımızı dişimize takıyoruz sonra da dertleri de büyüyor diye serzenişte bulunuyoruz. Büyüdükçe uzaklaşıyorlar yavaş yavaş. Annelik gururumuza yediremiyoruz belki de bu hallerini. Daha dün kucağımızda uyuturken şimdi aramızda odalar var. Sonra evler, sokaklar, başka şehirler olacak. Bu hakikat mi bizi üzen, inciten. Çocuklara zamanla  daha çok bağlanırken onlar bizden daha hızla uzaklaşıyor. İşte bütün mesele bu. Siz yine de aklınıza gelmişken kocaman bir öpücük kondurun yanaklarına. Onlar büyürken bizim de sevgimiz büyüyor. Daha güzel bir mükafat var mı dünyada? 
             
             

Yorumlar

  1. bence işler kolaylaşıyor. onca uykusuz geceden sonra şu an tüm fiziksel ihtiyaçlarımı rahatça giderebiliyorum. sosyal kültürel faaliyetlere katılabiliyorum. tatillerim tatile benzedi :) ama tabi çocuk büyüdükçe üzerindeki hakimiyetin azalıyor, daha ciddi dertleri oluyor çocuğun bunlar da kaçınılmaz. yeni anne adayları tünelin ucu aydınlık :)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bedenen kesinlikle rahatlıyor insan. Ama okul, sınavlar, eğitim sisteminin cilveleri biraz can sıkıcı. Ama anne adayları sakın ola pes etmesinler tabii ki. Hayat onlarla çok daha güzel :)

      Sil
  2. Sen daha duurrr, bunlar iyi günlerin. Sonra bir gidecek üç gelecekler, düşüncelerin üçe katlanacak :))))) Çok güzel yazmışsın, ellerine sağlık. Bir öpücük değil mi zaten çok şeyin üstesinden gelen. <*

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Füsuncum. Benden de sana kocaman bir öpücük :))

      Sil
    2. Teşekkürler Füsuncum. Benden de sana kocaman bir öpücük :))

      Sil
  3. Ne güzel bir yazı olmuş, tam da duygularımın tercümanı cinsinden...
    Bu sene 5. sınıftayız bizde ve şu ana kadar bana yaşatmadığı sıkıntıyı yaşatıyor ne yazık ki :( Ahhh ahhh diyorum keşke tek derdin ne yediğin, ne söylediğin o günlere geri dönsek...

    YanıtlaSil
  4. Oğlum 18 yaşında. Henüz 2 gün önce eşime "Büyüdükçe dertleri artar diyorlardı, haklılarmış" dedim:))) Allah sağlık sıhhat versin, onlar bizim kıymetlimiz de bebek sahibi olanlar o ilk yılların tadını çıkarsınlar bence doya doya:)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder