BOHEMLİĞİN KIYILARINA VURMAK İSTİYORUM

       

             Bugün benim için pek muhterem bir  gün. Tabii çocuklarım için de. Çünkü bugün son çalışma günüm. Ondan sonrası tatil. Malum,  bir evde anne tatile girmemişse evin diğer geri kalanı da tatile girmiş sayılmaz. Bugünden sonra parmak arası terlik, sade bir tişört, Çakıl Çakmaktaş model saçlarım ile tatili karşılayacağım.  Bu yaz salaşlığın kitabını yazıp, bohemliğin kıyılarına vurup, nihilist  nihilist takılmak istiyorum. Hiç bir şey umurumda  olsun istemiyorum.

      Her sabah ne giysem diye darman duman ettiğim gardrobum da biraz nefes alsın değil mi? 10 ay boyunca her sabah makyaj yapmaktan gına geldiğim için tek güzellik yardımcım bu yaz da şeftali renk dudak parlatıcım olacak. Mint, bebek mavisi ojelerimi de gönül rahatlığıyla kullanıp, bileklerimi dostluk bileklikleri
le dolduracağım. Aslında bunlar minik minik hevesler. Ama benim için özgürlük demek, bir tutam mutluluk demek işte.

          Yarım bıraktığım ve kütüphanemden bana ters ters bakan kitaplar okunacak, 10 ay boyunca pelte kıvamına gelen beyin hücrelerim böylece kendini bir hizaya sokacak. Notlar, çizimler, defterler hepsi bu tatilde düzene koyulup vicdanımın azapları hafifletilecek.

           Deniz ve kumdan bahsetmeme gerek yok. Sırtüstü kendimi sulara salıp tepemdeki güneşe arsız arsız gülümsemek istiyorum. Bolca bronzlaşıp, kumrallıktan esmerliğe terfi etmek gibi de bir çabam var açıkçası.

           Ama en güzeli, evimdeki iki tatlı melek sabahın köründe cebren ve hile ile yataklarından sökülmeyecek. Koklaşa koklaşa, yeni doğan gün huzurla karşılanacak. İşte bu benim için en değerlisi.