LİVANELİ'DEN KARDEŞİMİN HİKAYESİ

     

        Bazı kitaplar vardır. Bitirirsin ama kafanın içinde karakterler yaşamaya, nefes almaya devam eder. Asla o satırda onların hikayesini bitiremezsiniz. Tıpkı Kardeşimin Hikayesi gibi. Akıcı dili ve renkli karakterleriyle Livaneli kitaplarının her zaman farklı bir yeri vardır bende. Hele Leyla'nın evi, Mutluluk...
     Son eserinin çıkış noktası 'İnsanların duyguları olmasaydı her şey ne kadar kolaylaşırdı' düşüncesi olmuş. Kitap Karadeniz sahilinde bir balıkçı kasabasında başlıyor ama 324 sayfa boyunca devr-i alem yapıyorsunuz.    Tabii bu yolculukları olağanüstü renkli kahramanlar size eşlik ediyor. Aşk, bir uçurum kıyısında gözü kapalı yürümektir diyor Livaneli. Acı çeken bir aşk, yanılsamalar, aldatmalar var Kardeşimin Hikayesinde. Bir de katil zanlısını arayan bir cinayet.

        Okuduğum için kendimi çok şanslı hissediyorum. Kitap bitti ama bir taraftan Ahmet sesleniyor bana bir taraftan Mehmet sanki. Kitabın konusuyla ilgili fazla bilgi vermek istemiyorum ki iştahınız kapanmasın. Merakla alın, merakla okuyun isterim.
     İlk gençlik yıllarında Hey Özgürlük dedirten, okulda defterime , sırama , ağaçlara özgürlüğün  adını yazdıran ve Gün Olur Alır Başımı Giderim ile Yelkovan kuşlarını bana aratan insan Zülfü Livaneli, iyi ki varsın. Bana yine kendime aşmam için bir neden aşıladın...