35'E İNAT AFFAN DEDE'YE

ÇOCUKLUK
Affan dedeye para saydım, 
Sattı bana çocukluğumu. 
Artık ne yaşım var ne de adım;
Bilmiyorum kim olduğumu. 
Hiç bir şey sorulmasın benden; 
Haberim yok olan bitenden. 
Bu bahar havası, bu bahçe; 
Havuzda su şırıl şırıldır. 
Uçurtmam bulutlardan yüce, 
Zıpzıplarım pırıl pırıldır. 
Ne güzel dönüyor çemberim; 
Hiç bitmese horoz şekerim!

    Der, Cahit Sıtkı Tarancı. Bu şiiri ilk okuduğumda ilkokul sıralarındaydım. Ama çocuk aklıyla anlaması da ne zor bir şiirdir. Hiç hoşuma gitmezdi bu dizeler. Hemen büyümek isteyen bir çocuktum. Yani diğer milyonlarca çocuktan bir farkım yoktu . O zamanların Esra'sı şöyle der durur ve için için kızardı şaire.;' İnsan neden çocuk olmak ister? Sabah erkenden okula gitmek, ıspanak yemek, erken yatmak, ödevlerini yapmak ister?'...

    Çocukken yetişkin  olmayı istemek ne güzeldir. Tıpkı yetişkinken  çocuk olmayı istemek gibi. Çocukken zorla yaptıklarını insan rutin olarak yapmaya başlayınca anlıyor zaten büyüdüğünü. Şu anda bir öğretmen olarak her sabah 6'da kalkıyor ve okula gidiyorum. Ispanak yemeğini de sağlık namına tüketiyorum. Araştırmalarım, ödevlerim ise şimdilerde hiç bitmiyor. Yani bir yetişkin olarak en büyük lüksüm geç yatmak. Gecenin huzuruna, sessizliğine 35 yıldır hayran bir bünye benimkisi. Gerçi çocukken de bir yolunu bulur kaytarırdım uykudan. 

     Cahit Sıtkı'dan 35 Yaş şiirini paylaşacaktım ki sizlerle, aklıma bu şiir geldi. İtiraf edeyim, biraz inatçıyımdır. O zaman dedim, 35'e inat Affan Dede'ye çıksın bu akşam tüm yollar. Başta korktum, nasıl alışacaktım yolun yarısına. Sonra dedim ki, O bana alışsın. 

     Şu aralar beni mutlu eden şeyler neler , onları da tarihe kaydetmesem olmaz tabii..

1. Evim, yuvam her zaman 1 numaradadır. Yerini kimselere kaptırmaz çekirdek ailem ve geniş ailem. Hayatın kriz çözüm merkezleridir onlar.
2. Dostlarım, arkadaşlarım. Enerji dolum noktalarım onlar benim. Hani Türk kahvesinin yanındaki çikolata ekstra mutlu eder ya insanı. Kahvenin buruk tadını bir anda lezzet pınarına dönüştürür ya, işte arkadaşlarım da hayatın buruk tadına inat her daim yanımdaki çikolatalarımdır.
3. Kitaplarım. Evime gelen her kitap, sonsuz hürmeti hak eder. Özenle kütüphanedeki arkadaşlarının yanında yerini alır. Karalanmaz, kazayla bile yırtılamaz. Taa, kaç hayalgücü öteden evimi ziyarete gelmiş. Bana kaç dünya tanıtma sözü vermiş. Saygım, sevgim okumaya başlamadan önce bile vardı hep de var olacak. 
4. Kahve kokusu. İçmesi ayrı keyif, kokusu başka bir alem. Her sabah bir fincan kahvem beni uykudan dürtecek ama önce illa ki kokusu ruhuma hücum edecek.

5. Teoman. İstanbul'da Sonbahar'ı dinlemek... Sabahları otobüste kulaklıklarımın ardında Teoman notalarda, bambaşka bir dünya..
6. Limonlu cheese cake. Bunun üstüne fazla bir şey söylemeye gerek yok sanırım. Bu aralar beni kocaman gülümseten tatlardan bu yüzden listeye girmeyi hak etti. 
7. Orhun &  Ege. Çoban yıldızım onlar benim. En karanlık gecede bile doğru yolu gösterirler bana...

İşte benim Top 7 listem. Dilerim yııllar geçtikçe bu liste daha da çoğalır, şenlenir...