TEMBEL KOCALAR

     Bir çok kadın şikayetçidir , eşlerinin yeterince ev işlerine ve çocuk bakımına yardımcı olmadığından. İşten gelir gelmez televizyon karşısına geçmeleri, akşam yemeğinden sonra  dinlenme pozisyonuna geçmeleri kadınları çileden çıkartır. Hele Hansel&Gratel misali kirli çorapları evin çeşitli köşelerine bırakma huylarından hiç bahsetmek istemiyorum bile. 
     Hele kadın da çalışıyorsa ve erkek hala bir o kadar rahat ve duyarsızsa bulaşıklar daha bir hışımla yıkanır, elektrik süpürgesi  daha bir sert kullanılır. Evet, ortak yaşam kolay değildir. Aile yaşantısını  üniversitedeki ev arkadaşlığına benzetecek olursak, anne en sesi çıkmayan en becerikli ve en sabırlı üyesidir topluluğun. 
     Ama madalyonun diğer yüzünü çevirmekte de fayda var diyorum. Erkeklere evliliğin ilk günlerinden itibaren bebek muamelesi yapan bir eşin işi ileride oldukça zor olacaktır. 'Mutfağa girmesin, kırıp döküyor. Yatakları toplamasın, beceremiyor. Toz almasın, ıslak bırakıyor' gibi eleştirilerle erkeklere ilk başta biz kadınlar beceriksizlik tacını takıyoruz. 
     İki kişilik hayatta işler daha çabuk biter, ev zor dağılır-çabuk toplanır, yemek dert değil-keyiftir. Bu yüzden erkeklerin yardımına hiç bir zaman ihtiyacımız olmayacak gibi düşünürüz. Ancak, çocuklu hayata atılan ilk adımla birlikte ev işleri büyür de büyür. Ütü, çamaşır, temizlik bitmez. Çocuğun bakımı ise ayrı bir muammadır. Bu noktada erkekleri yedek kulübesinden oyuna almak isteriz. Kimisi candır, hemen oyuna girer. Kimisi de  inatçıdır, biraz ayak sürer.
      Lafın kısası tembel kocaları en çok biz kadınlar yaratıyoruz aslında. Hayat ortaksa, geç kalmadan oyuna almakta fayda vardır derim.