BİR ZAMANLAR ÇOCUKTUK


   İnanılmaz değil mi? Bir zamanlar çocuktuk. Sürekli çocuklarına hayır, olmaz, yasak diye bağırıp ; koca koca parmaklarımızı sallayan biz değilmişiz gibi. Ne çabuk unutuyoruz çocukluk günlerimizi? Ne çabuk alışı veriyoruz büyükler dünyasına? Yoksa ailemizin yanından ayrılırken bıraktığımız çocukluk kıyafetleri, oyuncaklarımızla birlikte çocukluk anılarımızı da bıraktık?
      Biraz hafızamızı zorlasak, çocukların neye ihtiyacı var belki daha iyi anlarız. Ispanak yemeğini, komşu teyzelerinin şapır şupur öpücüklerini, oyunun en heyecanlı yerinde sofraya çağrılmayı, karnedeki zayıfı ne çabuk unuttuk? Bu yüzden mi anne babalar çocuklarından; aynı evi içinde ama  bu kadar uzakta yaşıyor. Çocuklar hakkını aradığında, kendini savunduğunda saygısızlıkla suçlanıp, örseleniyor. Arabalarımız, mobilyalarımız, kıyafetlerimiz, telefonumuz hepsi son moda olmak zorunda. Tüm bu son moda akımının içine çocuklarımızı da koyuyoruz maalesef. Son moda çocuklarımız olmalı. Tüm yeşil sebzeleri mutlulukla, zevkle tüketmeli. Bilgisayarı bilimsel araştırmalar için kullanmalı. Kıyafetleri kirlenmemeli, sınavlardan 100 alması yetmez 1500 filan almalı.
     Son moda anne babalar ne yazık ki tüketim çılgınlığına çocuklarını da ekliyorlar. Mükemmellik kaidelerine uymayan yavrularında mutlaka bir gariplik var deyip yaftayı yapıştırıyorlar ve kendilerini eleştirme lütfunda bulunmuyorlar.
       Çocukların olumsuz davranışlarının çözümü küçümsemek, alay etmek , kıyaslamak , hakaret etmek olmamalı. Çocukluk günlerini anmak değil önemli olan; o zaman ki hayallerimizi, zevklerimizi hatırlayabilmek empati kurmamızı kolaylaştıracaktır. Benim çocukluğumda bu kadar çok oyuncağım mı vardı diye söze başlayacaksanız , aman hiç o günlere gitmeyin daha iyi. Önemli olan , bir çocuk ne ister? Nasıl ikna olur? Örneğin ; Ispanak ve Temel Reis ilişkisi sayende bir çok çocuk tabağını bir çırpıda bitirirdi ben çocukken.
      Hayallerine dokunun çocukların. Çok mu zorlanıyorsunuz? O zaman yıllar önce hep gitmek istediğiniz Neverland'e bir yolculuk yapın Peter Pan sayesinde. Ya da beyaz tavşanın peşinden Alice ile harikalar diyarına tekrar göz atın. Ben gittim, sizi soruyorlar....

Yorumlar

  1. Ben de bu tüketim çılgınlığına kapılan anne-babalardan olmak istemiyorum. Nasıl önüne geçeceğim? :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. canım ben de korkuyorum, bazen kendimi kaptırdığım da oluyor ama çocukluk hislerimizi hatırlamaya çalışsak yardımcı olur sanırım..

      Sil
  2. :(((((( bak sımdı gecmıse gttım :((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. komşu teyzelerin öpmesinden hoşlanmazdık, şimdi bizim çocuklarımız kendilerini öptürmek istemeyince'yabani mi olacak bu çocuk ' diye düşünmeye başlıyoruz kelebeğim...

      Sil
  3. Çok haklısınız, özellikle insan kendi çocuğu olduğunda bu durumu daha iyi idrak ediyor

    YanıtlaSil

Yorum Gönder