Lider ruhlu olmak diye bir deyim var malumunuz. Son günlerde pek sık kullanılan bu deyim genelde bir yerde işler sarpa sarmaya başlayınca kullanılmaya başlanır. Ve sonuç olarak işin sorumlusu, ben lider ruhluyum diye ortalarda safça ortalarda gezinen şahsı muhterem olur. Pek çok kişi, bir iş yerinde idareci olsa da olmasa da lider kişi diye anılmaktan garip bir zevk alır.Ancak liderlik öyle sağlam bir karizma ister ki, kontrol manyaklığı ile asla karıştırılmamalıdır. Karizma dediysek de küçükken şerbet kazanına düşmeye gerek yok. Basit gerçeği unutmamak gerekir; Lider olunmaz , lider doğulur. Yani öyle bir kişilik özelliğine sahip olacaksın ki, insanlar etrafında karınca sürüsü gibi toparlanacak, kararlarını zorlanmadan kabul edecek.
Gerçek liderler, bir toplulukta sesi en çok çıkan değildir, kendinden ve söylediklerinden emindir. Yani konuşurken, gülerken gürültü yapmaya tenezzül etmezler. Tartışmalara balıklama atlayan da değildir, tartışmalarda son sözü söyleyendir.
Ama en önemlisi, güvenilir olmalarıdır. Yani yalan söylemeyen, sözünü tutan , çevresindekileri yüz üstü bırakmayan muhterem ve de muhteşem kişiliklerdir. Böyle bir karakter lider olmasın da ne olsun. İktidarları da insanları da gözden düşüren en önemli unsur kendilerine duyulan güveni kaybetmeleridir.
Lider ruhlu olmak işin popüler tarafı ama güvenilir bir dost olmak işin en keyifli tarafı olsa gerek.
Yorumlar
Yorum Gönder