ÇOCUKLAR NE İSTER

Hiç bir zaman isteklerinin bitmeyeceğini düşünürüz. Çocuk denilen organizma, yeryüzündeki tüm şekerlemeleri ve kırılacak tüm eşyaları elde etmeye çalışan, virüslerle sürekli işbirliği içinde olan , gece yatmayan - gündüz kalkmayan, kendi kendini yok etmeye programlı bir canlı türüdür 'çoğumuza göre'. Onları anlamak çetrefilli ve zahmetli olduğundan anlamamayı yani kısa yolu seçiyoruz genellikle. Sürekli çocuklarından şikayet eden yetişkinler görürüz. Uykusu,, yemesi, okul başarısı asla tatmin etmez anne babaları. Aslında tüm bunlara sebep vazgeçemediğimiz kaygılarımız. Şimdi o işe yaramaz kaygıları bir  kenara bırakalım ve bakalım, çocuklar ne ister.
  • Güvenli bir ortam ister. Her ne kadar tehlikelere balıklama dalsalar da çevrelerindeki şeffaf duvardan hoşlanırlar. Anne babalarının kendilerini yakından değil, uzaktan kontrol etmelerinden hoşlanırlar. Hiç bir sınır koymadan yetiştirilmek de istemezler. O zaman da kendilerini güvensiz ve yalnız hissederler. Mesela çocuğunuzun okula geç kalmaması için sabahları defalarca yanına gidip, ikaz etmenizdense; çalar saati her sabah onun baş ucuna koymanız daha olumlu olacaktır.
  • Saygı beklerler. Onların o küçük dünyasında büyük kalp kırıklıkları da çoktur maalesef. Korkularından, afacanlıklarından, zevklerinden bahsederken alaycı bir tavır takınmanız onu gerçekten çok incitir. Kendini değersiz ve ise yaramaz hissedebilir. 
  • Takdir beklerler. Bize göre ufak ama onun için kocaman zaferleri vardır. Okulda öğretmeninden aferin almasını sizin de hayranlıkla dinlemenizi bekler.
  • Yüz yüze iletişim ister. Çocuklarla konuşurken, aynı göz hizasında olmak atılacak en önemli adımlardandır. Sizin iki katı büyüklüğünüzde bir insanla o ayaktayken iletişim kurmayı hayal edin. Elbetteki belli bir zaman sonra dikkatini çekmek için onu tekmelemeye başlarsınız.
  • Fiziksel ihtiyaçlarının özenle giderilmesini bekler. Güzel bir akşam yemeği sofrası, çekmecedeki ütülü çamaşırlar, temiz çoraplar. Çocukların dağınıklıktan hoşlandığını düşünür çoğu anne baba. Yanlış, hiç bir çocuk dağınıklıktan hoşlanmaz. Dağıtmaktan hoşlanır. Düzenli ortamda yetişen çocuklar, ileriki yaşlarında da bu özelliği devam ettirecektir.
  • Karşılıksız sevgi bekler.' Yemeğini bitir, yoksa seni sevmem.' Sevgi ceza aracı değildir. Koşullu olduğunda sevgi değil-işkencedir. 'Oğlum, okul birincisi oldu onunla gurur duyuyorum' Birinci olmasa gurur duymayacak mısınız???Gurur duymak için bir şeyleri başarması, birilerini geçmesi şart mı? Bayanlar, baylar çocuklarınızla her an gurur duyun, nefes almaları , koşmaları, mutlu olmaları en büyük ödülünüzdür aslında. 

Yorumlar

  1. süper bir yazı diğerleri gibi..henüz çocuk sahibi değilim ama şimdiden bilgilendiriyorum kendimi..bilinçleniyorum yazılarınızla..en azından daha az hata yapmamı sağlar bu okuduklarım :)

    YanıtlaSil
  2. çok güzeldi gerçekten, teşekkürler...

    YanıtlaSil
  3. ben teşekkür ederim, yorumlarınız bana güç katıyor:)))

    YanıtlaSil

Yorum Gönder