Pandemi ve Helikopter Ebeveynler

           

Helikopter Ebeveynler

       Helikopter ebeveynlerin Covid-19  Pandemisi'yle olan savaşı diğer anne babalardan daha zorlu geçmiş olabilir. Sürekli çocuğunun tepesinde nöbette,  olası tehlikelere karşı hep tetikte olan helikopter ebeveynlerin uzaktan eğitimde çok daha fazla yorulduklarını gözlemliyorum. Çocuk yerine ders programını takip ediyor, derslere çocuktan önce hazırlanıyor, hatta canlı derslere bile ailecek katılıyorlar. Ekran başında evlatlarını 30 dk yalnız bırakamayan helikopter ebeveynler çocuklarını köşedeki markete ekmek almaya bile göndermek istemezler. Çocuklarının başarısızlıklarına tahammülleri yoktur. Başarıyı garantilemek için sürekli takipte olmak yorucudur. Ancak bu durum zaman içinde hayatlarını esir alır. Yaşamlarının amacı çocuklarının başarısıdır. En iyi ebeveyn madalyasını takmak için yarattıkları yarış pistinde koşup dururlar.

          Hayat akışkandır. Kontrol edilemez. Yaşanan anlar da bir daha geri gelmez. Kontrolcü anne babalar bu gerçeği görmezden gelir. Covid-19 salgını sonrası çoğu insanda baş gösteren kaygı bozuklukları onlarda çok daha zorlayıcı bir boyuta gelmiştir. Çocuklarını antibakteriyel pamuklara sarmalayıp saran anne babalar çocuklarını aşırı kontrolcü tutumlarıyla adeta köşeye sıkıştırırlar. 

       Şişe içine yerleştirilen maket gemileri bilirsiniz. Ben helikopter ebeveynlerin çocuklarını şişedeki gemi maketine benzetirim. Şişenin içinde boyası,ahşabı bozulmadan yıllarca durabilirler. Halbuki onların yeri şişe değil sudur. Yüzmeyen bir geminin süsü püsü beni üzer.  Tıpkı şişede yetişen çocuklar gibi.

           Aşırı koruyucu tutum çocukların gelişimine fayda sağlamaz. İhmal kadar aşırı kontrol de çocuğa zarar verir. Çocuğun duygusal, sosyal ve kişisel gelişimini baskı altına almak gelecekteki sorunların temelini oluşturur.   Çocuklar yürümeye başlamadan önce düşerler, kafalarını çarparlar, ağlarlar. Yürümenin zorlu bir yolculuk olduğunu başlarda bilmiyorduk. Ancak iyi ki düştük ve kalktık. Şimdi ayaklarımızın üzerinde durabiliyoruz. 

           Çocukların bir işi kendi başına  başarmaları için anne babalar fırsatlar yaratmalı. Bırakın kendi dağınıklığını kendisi toplasın. Bir çok çocuk  anne babalarının helikopterliği yüzünden yatak toplamayı öğrenemiyor. Odasının tozunu alsın, bulaşığını kaldırsın. Pandemi sürecinde ne yazık ki ev büyükleri çocuğun etrafında pervane olduğu için çocuklar kademeli yüz yüze eğitime geçişte sorunlar yaşayabilir. Aslında çocuklar çevrelerine çabuk uyum sağlar. Anne babalar çocuklarından ayrılmaya hazır değilse durum daha zorlu olabilir. 

           Çocuklar hayattaki amacımız, hobimiz, büyümeyen bebeklerimiz, statümüz değildir. İhiyaçları kendilerini gerçekleştirmektir. Doğan Cüceloğlu'nun dediği gibi "Bir insanın anavatanı çocukluğudur". Anavatanlarında sürgün olmasınlar.


Yorumlar

  1. Ah ne güzel yazmışsın! Kalemine, emeğine sağlık Esra`cım. Eğitim sistemini, aile yaklaşımını karşılaştırırsam en büyük fark bu saydıkların. Burda, okulda çocuk birey ve yaptıkları/yapmadıklarından kendisi sorumlu. Kendisini çocuğun ödevi, projesi ıvır zıvırı için parçalayan anne-baba hiç görmedim. Doğrusu budur. Ondan sonra bizde niye kendisine güvenen, kendini doğru ifade edebilen bireyler yetişmiyor diyoruz. Özgür birey yetiştirmeyi bilmiyoruz, en temel sorun bu.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım Semi, çok teşekkürler. Ne yazık ki çocukları birey olarak değil proje olarak görmek asıl sorunun kaynağı. İnsanlar bu durumu sevgiyle açıklıyor. Ne üzücü. Gerçekten sevseler gelişmesine fırsat tanırlar. Çok güzel demişsin, özgür birey yetiştirmeyi bilmiyoruz. Ah şu göbek bağlarını bir kesseler. Her şey çok daha güzel olacak. Sevgiler arkadaşım 🌸🌸

      Sil
  2. Ah ah..
    Bir haftadır kreşe gidiyor oğlum. Ilk gün bir iki saat kaldı. Cuma günü tam gün. Aklım hep ondaydı. Naptı yemeğini yedi mi suyunu içti mi tuvalete gitti mi...
    Su içmek hariç hepsini yapmış. Birde yüzü gülerek mutlu geldi ki tüm stresim bitti gitti.
    Oğlum kişilik olarak çekingen. Doğumdan sonra ilk kez bu kadar uzun süre ayrı kaldık.
    Tabi bu halimi ona hissettirmedim.
    Umarım Inşaallah bizde kaygısız anne baba oluruz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İlk başlarda kaygılı olman çok normal. Hele böyle bir dönemden geçerken. Ayaklarının üzerinde durduklarını görmek için onlara fırsatlar yaratmak en büyük iyilik. Sevgi dolu bir anne baba olacağınıza eminim. Kaygı da tadı tuzu ☺️

      Sil
  3. Helikopter ebeveynlik sanırım en çok da pandemi döneminde arttı ya da bana öyle geliyor bilmiyorum...
    Çok faydalı bir yazı olmuş, eline sağlık ♥

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler. Kriz dönemlerinde kaygılar büyüdü, serpildi. Evin küçümenlerinden de tüm stres çıkartıldı. Umarım tüm dünya virüs belasından en kısa zamanda kurtuluruz 🌺🌺

      Sil

Yorum Gönder