Annelik Güdülerini Dizginlemek Gerek

     
      Onları en çok uykuda oldukları zaman özlüyorum. Saat uykuyu gösterdiğinde onların yüzleri asılıyor benim kalbim. Sanki sokakta son surat oynarken balkondan annem beni eve çağırıyor.  Oyun arkadaşlarımdan, elma şekerimden, beni en çok mutlu eden herşeyden alıkonuluyorum işte.

              İş,  güç,  ödev, beslenme hazırlıkları derken. Ne çabuk uyku zamanı geliyor da benim oyun arkadaşlarımı elimden alıyor anlamıyorum.  Gündüz okul telaşı,  iş koşturması derken bu kadar çok bozulmuyorum cocuklarımdan ayrı kalmaya. Çünkü biliyorum ki akşam herkes evde birbiriyle buluşacak.  Ama ondan sonra evde bir koşturma, sormayın.  Ödevler,  kontroller derken ertesi güne okula iki çocuk hazırlamıyor da uzaya roket fırlatıyormuş gibi hissediyorum.

            Tam işlermi bitirdim, şimdi hasret giderme zamanı geldi demeye kalmıyor. Onlar esnemeye, saat de dokuzu göstermeye başlıyor. Sonrasında,  çocuklar uyuduktan sonra keyfine bakarım diyorum . Olmuyor işte.  Evdeki gümbürtü,  koşturma sona eriyor evet ama... İçten içe bir his, derinden mi derinden onların seslerini, bakışlarını bana hatırlatıyor.

             İzlenecek filmler, okunacak kitaplar,  ve  internette dolanıp durmak için bana kalan zamana hem şükrediyorum hem de uykuda olan oğullarımı özlüyorum işte. Çaktırmadan üstlerini açmışlar mı diye kontrole gidiyorum sonra, bebek suratlarındaki mutlu-masum ifade 'Yeter artık Anne, git bir kahve yap kendine' diyor.

              Her zaman olduğu gibi çocuklar yine haklı diyorum ben de. Annelik güdülerini dizginleyip kendine zaman ayırma vakitlerinin kıymetini bilmek, insanın kendini kendine hatırlatması gerek ...

Yorumlar

  1. Ben özlesem de kendime ayırdığım zamanı seviyorum:) Bir çay/kahve yapayım yayılayım, biraz dergi karıştırayım bayılırım mesela:) Çok da zaman kalmıyor akşamları böyle yazdığıma bakma. Benimkiler de saat 9 gibi yatmaya yönleniyorlar, kitap okuma faslında ufaklık mutlaka dinlememi istiyor. Diş fırçala, bir iki kikirdeş derken tam olarak uykuya dalmaları 40-45 dakikayı buluyor. Mutlu olsunlar, sağlıklı olsunlar da vakit bize az kalsın, çok da önemli değil aslında...

    YanıtlaSil
  2. Aynen Semi, onlar mutlu olduktan sonra tüm zamanlar bizim oluyor. Ama hasta ya da üzgün olduklarında zaman ne kadar ağır geçiyor. Gündüz ya da gece çocuklu hayat her zaman özel, her zaman kıymetli biz annelere :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder